Hellfire.. Hammer, tap and the tale of torment.

...You know, when it comes to the end, the only things that really matters are the people whom you love and who love you. Dr Kevin Fagan, a doctor on the Burma-Thailand Railways (POW) ในสงครามมีไฟลามแห่งมรณะ มีภาระแห่งน้ำตาและเลือดหลั่ง มีซากปรักหักสิ้นและภินท์พัง แห่งความหวังที่สูญดับลงกับดิน มีกำพร้าพลัดพรากมีจากจบ ความทรงจำบ้างเก็บครบบ้างขาดวิ่น ประวัติศาสตร์วาดตามความที่ยิน แต่คาวกลิ่นเลือดไซร้ไม่เคยจาง ขอให้จบ - วางเถิดปืนหื่นกระหาย หยุดเสาะหาความยิ่งใหญ่ในโลกกว้าง ศพสุดท้ายที่ควรวายชีวาวาง ควรเป็นร่างของ "สงคราม" ทรามทมิฬ

หนึ่งไม้หมอนที่นอนร้าง

อยู่กลางทางแห่งความเปลี่ยน

คือหนึ่งชีพหนึ่งบทเรียน

ใช้เลือดเขียนให้เข็ดจำ

ความกระหายจะใหญ่ยิ่ง

แท้ที่จริงคือยิ่งต่ำ

ยิ่ง "อยาก" ยิ่งเหยียบย่ำ

บนเลือดคล้ำน้ำตาคน

****

Epitaph 1

หายเหนื่อยแล้ว...แก้วตาน้อยแม่คอยเฝ้า

จงอย่าเหงาเศร้าใจในโลกนั้น

แม่จะนับวันเดือนที่เคลื่อนพลัน

ให้ถึงวันที่เราพบสบอีกครา

****

Epitaph 2

อันปีเดือนเคลื่อนรุดดุจวิหค

แต่รักแท้ย่อมจำจดมิหดหาย

ความทรงจำคือสายน้ำหล่อเลี้ยงกาย

แม้ความตายมิอาจพราก...เราจากกัน

****

Epitaph 3

ในรอยจำอันงามงดหมดจดนั้น

เห็นรอยยิ้มพริ้มพรรณวันสดใส

ต่อแต่นี้จะเหลียวหาใบหน้าใคร

โซ่ดวงใจสะบั้นขาด.. มิอาจคืน

****

Epitaph 4

โอ้ตั่งน้อย...แต่นี้ไปใครจะนั่ง

โอ้ความหวังที่รอพบมิสบหมาย

โอ้ความว่างที่ขุดโพรงโหวงเดียวดาย

ใครจักคลายความโศกในโลกนี้?

****

Blood Poppy

ผลิบานจากหยาดหยด

ความระทดแห่งเลือดหลั่ง

หนึ่งชีวิตหนึ่งกำลัง

คือหนึ่งทางที่ถูกลืม?

15 Aug 2015