“Hope” is the thing with feathers (Transcreated poem inspired by EMILY DICKINSON)

ความหวังเปรียบดังเจ้าปักษา

ที่เกาะเกี่ยวอุราทุกเช้าค่ำ

เจื้อยแจ้วสำเนียงไร้ถ้อยคำ

มิหยุดพร่ำทำเพลงบรรเลงลอย

ยินสร้อยเสียงเจ้าปักษาท่ามพายุ

เสนาะหูเหลือจะกล่าวเจ้านกน้อย

แม้ลมร้ายแห่งวิโยคกรรโชกคอย

อุ่นไอแห่งเจ้านกจ้อยยังลอยพราว

ห่มหัวใจใครใครให้อวลอุ่น

เสียงสกุณก้องแคว้น ณ แดนหนาว

ท่ามทะเลยังกล่อมเห่อยู่ทุกคราว

และมิเคยเลยหนอเจ้าจะเว้าวอน

ขอเศษข้าวชิ้นปลาหรืออาหาร

เป็นบุญคุณสุนทานพาลซับซ้อน

โอ้ความหวังแห่งใจข้าอย่าจากจร

จงเกาะขอนร้องร่ำประจำใจ

July 18, 2020